به گزارش همشهری آنلاین، همسایه من توتورو، شهر اشباح، سرویس دلیوری کی‌کی، پرنسس مونونوکه و همه آثار هایائو میازاکی و استودیوی جیبلی‌اش، در یک چیز مشترکند: جادویی، خیال‌انگیز و در عین حال زنده بودن. تماشای هر کدام از فیلم‌های میازاکی، یعنی در دم از جا کنده شدن و پرت شدن در جهان داستان‌های عاشقانه، ماجراجویانه، با حضور موجودات عجیب و غریب و دوست‌داشتنی و روایت دوستی‌ها و انسانیت.
اما آنچه همه این‌ها را جدا از تصاویر و داستان‌های جذاب، برای ما زنده، پذیرفتنی و تماشایی می‌کند، صدا است. صداهایی که فضاهای خیالی را برایمان جوری به واقعیت نزدیک می‌کنند، که می‌توانیم خودمان را در آن دنیای رنگین غرق کنیم.
هایائو میازاکی و ایساکو تاکاهاتا طراحان انیمیشن ژاپنی در سال ۱۹۸۵ بعد از سال‌ها کار برای استودیوهای مختلف، استودیو جیبلی را تاسیس کردند. آن‌ها می‌خواستند ایده‌های خلاقانه خود را با همان میزان دقت، ریزبینی و وسواسی که می‌خواهند عملی کنند. در ویدیوی زیر می‌بینید که استودیو جیبلی چطور با استفاده از ابزار صدا، به انیمیشن عمق می‌دهد و به بیننده کمک می‌کند که تنها تماشاگر جهان داستانی نباشد، بلکه بتواند حضور خودش را در آن جهان احساس کند.
- پیشنهادهای استودیو میازاکی برای در خانه ماندن | روح جنگلی، قلعه معلق و...
- خدایان طبیعت برابر انسان‌ها | شاهزاده مونونوکه؛ داستانی از تقابل ارواح خشمگین و نیروی عشق
این ویدئو از kaptainkristian را نشر بیدگل زیرنویس کرده است.
نظر شما